Central Station Coverband

Ook mijn ouders gingen zomer 1986 een reis naar Rusland maken en Kiev stond hoog op de verlanglijst. Gelegen in de nabijheid van het 'nucleair besmette' gebied, verklaarde menigeen hen voor gek, maar ze lieten zich niets wijsmaken en zijn doodgewoon weer heelhuids thuis gekomen. En wat was het er mooi! Johan was ook degene die kaartjes voor ons had gekocht voor het legendarische, driedaagse popfestival dat in 1970 in het Kralingse Bos werd gehouden.

Johan was vertrouwd terrein dus zwichtte mijn vader en opgetogen begaven wij ons op weg, samen met zijn jongere broertje Pieter en onze klasgenoot Lex Verwoerd. Wie schetst mijn in een slappe lach eindigende gemoedstoestand, toen op een gegeven moment uit de loudspeakers de berichtgeving doorkwam 'Willen Johan en Pieter Havenaar onmiddellijk telefonisch contact opnemen met hun ouders!!!' (bis) Ja, tussen alle fantastische concerten door meldden zich voortdurend via de intercom hopeloze vaders en moeders op zoek naar hun kinderen.

Ik hoor en zie het nog voor mijn geestesoog - coverband herzele. De massaliteit, 200. 000 festivalgangers, ik moet er nu niet meer aan denken, en daaraan merk je dat je - al jaren - ouder wordt. Of heeft een mens gewoon geen behoefte aan een herhaling van zetten? Ik heb de handtekeningen van alle leden van Pink Floyd, die ik later in een grote Amerikaanse slee tegenkwam; David Gilmour was mijn grote favoriet.

linksonder - voor het hoofdpodium - luisterend naar Canned Heat Dinsdag 2 februari 2010 Erik de Jong, Spinvis, is over een half uur niet meer jarig en ik ben net thuis van dertig uur Den Haag. coverband herzele. Op zoek naar het paspoort van mijn moeder - dat ik in bewaring heb - trok ik de grootste lade van mijn secretaire open.

In dit mooie meubel, dat ik al op mijn tiende van mijn moeder kreeg, bevindt zich bijna alles wat mijn leven behelst. In een kleinere lade bevindt zich de inhoud die ik mee zou nemen als mijn huis in brand vliegt (coverband herzele). Ik kon dat paspoort niet zo snel vinden en trok de loodzware lade op mijn schouders en droeg hem snel naar de bank.

Het gaat terug, denk ik, tot de lagere school waar ik al tekenwedstrijden won, tienen haalde voor artistieke dingen, in het schoolkrantje tekende en schreef. Maar ook alles daarna. En dat is ingrijpend mooi en veel, en ikzelf ben de gene die ik het meest zal verrassen. Zoveel vergeten, maar zoveel beslissend! Hier volgt een voorproefje; het eerste waar mijn oog op viel.

Atomika-studios - Soundcloud

Het is niet bij één keer gebleven. Ook in die secretaire bewaar ik de andere fotosessies die men tot vijf maal toe van mij maakte. Ik had dus die krantenwijk in Den Haag bij Het Vaderland, van mijn dertiende tot mijn zeventiende en werd van de straat geplukt door buitengewoon aantrekkelijke vrouwen die vroegen of ik voor hun mannen - fotografen, al dan niet beroeps - zou willen poseren.

Doe maar ervaring op, op allerlei fronten. En dat deed ik. Ik heb bijna drie jaar in Israël gewoond en daar vond ik mijn selfesteem, gevoel van eigenwaarde. Ooit doe ik uit de doeken wat dat land voor mij betekend heeft. Mijn dertigste en eenendertigste verjaardag heb ik er gevierd onder volstrekt andere omstandigheden.

En de tweede keer was in een totaal andere vriendenkring in Tel Aviv, waar ik model voor schilders was en 's nachts op het strand werkte als serveerster in een restaurant dat tot het ochtendgloren - en dat was mooi - open was. De eerste avond al kreeg ik een compliment dat alleen mijn rekeningen klopte; niet veel later mocht ik de tent runnen.

Foto's volgen tzt. In the beginning Dit is nog van ver voor de rigoureuze renovatie in 1997. We hadden nog geen weet van de verborgen deur, die de nieuwe eigenaresse Kirsti Järvinen ooit zou ontdekken en in ere herstellen. Zij die nadien wel eens bij ons op bezoek zijn geweest kennen ons huis wel anders.

Dit zijn de jongste twee; zo jong heb ik ze niet gekend! Deze foto had hij altijd bij zich, en dubbel. Hij ging in mijn la en komt er nu weer uit. Een Godsgeschenk. Bozar Ben Zeev Dit is mijn verrukkelijke neefje Bozar - de eerste van de volgende generatie in mijn familie - al weer jaren geleden.

Derde geworden van honderden die de opdracht hadden gekregen atelier-woningen te ontwerpen. Hij wist er wel raad mee - dat kan je zo zien. Hij is degene die KERSVERS, Simons dagelijkse weblog, jaarlijks in één exemplaar liet uitprinten tot boeken van meer dan vijfhonderd bladzijden. Tot gauw, heerlijke knul. Dinsdag 26 januari 2010 Vandaag een buitengewoon stijlvolle uitnodiging ontvangen voor het Vrouwenboekenbal.

Coverband Outback

Aanleiding van onze ontmoeting was curieus. Bijna twee jaar geleden al smeten de erven van uitgever Wim J. Simons (1926-2005) alles wat hun vader achterliet op de markt. Hebzucht viert hoogtij. Vader had de kinderen nauwelijks hoog in zijn vaandel, edoch wel de vrouw met wie hij zijn leven deelde.

De kinderen zetten Carla volledig buiten spel - tot haar grote verdriet, want het was ook haar levenswerk - en zo kwam een ongepubliceerd verhaal van Harry Mulisch boven water en meerdere schatten waaronder gedichten van Simon die hij ooit had aangeboden als dichtbundel, want Wim en Carla waren gespecialiseerd in poëzie.

Jammer, jammer, jammer. Want. Het waren liefdesgedichten voor mij!!! Geschreven in de twee jaren voor ons huwelijk, toen ik nog met Dogtroep op stap was en Simon al wel bij mij woonde. Op maandagavonden gaf hij uiteindelijk tien jaar wekelijks een poëzieworkshop in buurthuis De Klus - waarover in mijn boek meer - en als ik er dus niet was, stak hij in zijn gedichten niet onder stoelen of banken dat hij mij miste; dat ik belangrijk voor hem was, zoniet zijn levensvreugde.

Het had hem nogal wat moeite gekost om te achterhalen wie die gedichten dan wel gekocht had. Dat bleek Het Letterkundig Museum in Den Haag te zijn; gelukkig bleven ze dus in openbaar bezit. Schrijver en biliothecaris Jan van Herreweghe Een poosje geleden kreeg ik een e-mail van Jan van Herreweghe uit Harelbeke, België.

Een proeve kwamen Jos en Jan ons laten zien van kaft en lettertype. Beeldschoon, maar ik mag nog niets onthullen. Jos gaat aan het werk. Het worden eenentachtig kleinodiën, die even feestelijk gepresenteerd zullen worden als zij er uit zullen zien. Dank, lieve jongens, dat wordt liefdespoëzie met een lintje.

En dat blijkt uit de lieve reacties op mijn boek Heer en meester, een liefdesverklaring die mondeling of per post en e-mail bij mij binnen druppelen. Dat doet mij goed, want u bent mijn klankbord nu Simon niet meer met mij klinken kan. Woensdag 20 januari 2010 Als je geen kinderen hebt, weet je niet dat vandaag de Nationale Voorleesdagen zijn begonnen.

Schlager Coverband

Je zou willen dat alle ouders dat veelvuldig doen, maar er is tegenwoordig zoveel anders waarmee kinderen zich kunnen vermaken, en bovendien zijn vaders en moeders veelal druk, druk, druk! Jammer, want je kunt je kind voorgoed de goede kant op sturen door ze liefde voor lezen bij te brengen.

Een loffelijk streven en ik mocht daar vandaag aan bijdragen. Zelf heb ik nooit een kinderwens gehad, maar ik houd wel zielsveel van ze en gelukkig heb ik toch kleinkinderen. Ra, ra hoe kan dat? Alexander Vinkenoog, links in beeld, had mij uitgenodigd op de school van zijn dochtertje Sammy, de Burghtschool aan de Herengracht in Amsterdam.

Al mijn sprookjesboeken had ik tevoren doorgebladerd, maar niets van mijn gading gevonden. Of te lang, of te breedsprakig of gewoon te ouderwets. Dan maar iets voorlezen uit mijn eigen boek, dacht ik, want er staat een verhaaltje in over hoe wij vroeger kerstmis vierden bij ons thuis. Kerstmis lag nog vers in het geheugen dus vroeg ik mijn toehoorders: 'Wie van jullie had er een kerstboom staan thuis?' Bijna alle vingertjes omhoog - coverband herzele.

Alex had mij een heerlijk boekje* toegespeeld dat gaat over het geven en krijgen van kusjes. Coverband boeken. Het wanneer, waarom en hoe en aan wie!!! Alles kwam voorbij en de kinderen boden tegen elkaar op hoeveel kusjes ze wel niet kregen per dag. Bij het maken van de foto was het fijn dat de kleine meisjes dicht tegen mij aan kwamen zitten.

Dank, lieve juf Maneesha en lieve kinderen dat ik even bij jullie in de klas mocht zijn. coverband herzele. Tot volgend jaar, en dan hoop ik ook schoolbuurtgenoten Hans van Mierlo, zijn echtgenote Connie Palmen en Charlotte Mutsaers weer te zien, die allen eveneens een klas op het goede leesspoor kwamen zetten.

De doolhoftekst hierboven sluit nauw aan bij een passage uit mijn boek. Ik geloof namelijk absoluut dat een mens zichzelf pas volledig kan kennen door de Spiegel die ons wordt voorgehouden door de Wederhelft. En dan nog alleen als je jezelf echt wilt leren kennen. Niet iedereen heeft daar behoefte aan of is zich bewust van die opgave. coverband herzele.

History X Coverband

Voor mijzelf sprekend: vanuit de luxe positie te weten onvoorwaardelijk te worden liefgehad, met al mijn tekortkomingen! Volledige overgave is alleen dan mogelijk als de ander je volledig accepteert zoals je bent. Echt mogen zijn, geen masker hoeven dragen en dat grote geluk is mij ten deel gevallen - coverband herzele. Mijn Wederhelft is niet meer lijfelijk aan mijn zijde, maar zijn ziel zit overal.

Donderdag 14 januari 2010 Het is denk ik zeldzaam mee te maken hoe bereikbaar dromen eigenlijk zijn. Ik heb altijd geweten dat het koesteren van onbereikbare dromen een der grootste bronnen van frustratie van de mens is. Afgunst is het gevolg en daar ga je aan kapot. Hoofdzonde. Gisteren mocht ik aantreden in het programma OBA live, Openbare Bibliotheek Amsterdam, op de vierde verdieping in een zeer gastvrije setting.

Er was er maar één - ik ben een snelle denker - Tom van Veen, leraar Engels en conrector van Het Amsterdams Lyceum. Ik had behoefte aan debriefing; ik had een les over Liefde mogen geven op zijn school. Het was dermate leuk dat ik vergeten ben daar foto's van te maken. coverband herzele.

Tom, Emma, Joost: jullie staan op mijn netvlies gegrift - Coverband. Mirjam begreep volkomen dat het mij ging om betrokkenheid van diegenen die de moeite hadden willen nemen om te komen op de fiets door natte sneeuw. Ik had de redactrice van het programma gevraagd of Tom van Veen ook twee leerlingen zou kunnen meenemen, één die het boeiend had gevonden en één die er niets van moest hebben.

Ik stralen. Dat ik op de goede weg was met mijn eigen dromen hebben Emma Zuiderveen en Joost Vos mij mogen doen ervaren! Het werd een gesprek, en dat is wat ik wil: wederzijds wijzer worden. De avond tevoren bracht ik door op Sociëteit De Kring, uitgenodigd door Diana Ozon op het Lustrum van de Dichters Dinsdag (coverband herzele).

Mooi uitgangspunt, dus dook ik die ochtend onder mijn bed waar mijn gedichten - twintig jaar geleden aan Simons zijde geschreven in buurthuis De Klus - zich op dat moment bevonden. Ik deed een greep en dat viel niet tegen. Ik verraste mijn vrienden en ontroerde wel iemand (coverband herzele). Ik bleek niet veel te zijn veranderd vond ik zelf leuk om te constateren.

The Beatles Coverband

Als laatsten verlieten wij de rookruimte in een verder uitgestorven etablissement. We hadden met een man of tien een ongelooflijk interessante discussie gehad over, u raad het, dromen. Sven Ariaans, Diana Ozon en Yvonne van Doorn Zaterdag 9 januari 2010 Foto: mijn nichtje Laura van den Berg op de i, Phone van Catherine Dit zijn ze: Maarten van Nispen, Ross Fraser, Eric Slabbers, Catherine van Woerden en mijn alleroudste vriend en buurjongen Johan Havenaar.

Ron Rettich en Ilana Gottesmann - die een hoofdrol spelen in mijn Israëlisch avontuur - pasten er niet op, anders was het plaatje compleet geweest. Het werd een reusachtig fijne gebeurtenis, mensen kwamen van heinde en verre om met mij een mijlpaal te vieren en Simon te eren aan wie ik, en ik niet alleen, zoveel te danken heb (coverband herzele).